Χθες ήρθε στο γραφείο μου ένας φίλος και μου επισήμανε κάτι που με πάγωσε. Κάτι που δεν το είχα σκεφτεί με αυτόν τον τρόπο.
Όταν, πάνω στη συζήτηση του είπα ότι η επιτήρηση στη χώρα μας θα είναι μέχρι το 2064 και βλέπουμε, δηλαδή μέχρι τότε που θα εξοφλείται περίπου η τελευταία δόση της τρόϊκας και όταν τα παιδιά μας θα είναι τότε παππούδες και θα έχουν τα δικά τους παιδιά και εγγόνια, μου επισήμανε το εξής:
«Το πρόβλημα για το σύστημα είμαστε εμείς σήμερα και όχι οι επόμενες γενιές. Εμείς είμαστε ο σημαντικός ιστορικός κρίκος. Εμείς είμαστε εκείνοι που ξέραμε πως ήταν πριν τα πράγματα και αντιδρούμε. Αν καταφέρουν να σπάσουν εμάς, το παιχνίδι τελείωσε. Οι επόμενες γενιές θα βρίσκουν ως κάτι το φυσιολογικό αυτό που θα τους συμβαίνει. Επομένως δεν πρόκειται να αντιδράσουν».
Όταν το συνειδητοποίησα αυτό πάγωσα.
Το συμπέρασμα:
Αν εμείς σήμερα φίλοι μου, εμείς που ξέρουμε τι παίζεται και προβλέπουμε αυτό που έρχεται, δεν αντιδράσουμε και δεν πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας και την πατρίδα μας πίσω, τελειώνει οριστικά και η υπόθεση που λέγεται ελληνική ιστορική πορεία.
Συνηθίσαμε να είμαστε υπερήφανοι για την αρχαία Αθήνα, για τις Θερμοπύλες, για τον Μ. Αλέξανδρο, για το 1821, για το 1940 κ.λ.π. Όμως, όλα αυτά τα βλέπαμε από κάποια απόσταση ασφαλείας. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι σήμερα, είμαστε εμείς ο τελευταίος κρίκος αυτής της ιστορικής πορείας και στα δικά μας χέρια είναι η τύχη ολόκληρου του Έθνους.
Θα είμαστε άραγε εμείς αυτοί που θα την προδώσουμε; Θα είμαστε άραγε εμείς ο αδύναμος κρίκος που θα σπάσει αυτή την υπέροχη ιστορική αλυσίδα του Ελληνισμού ή επιτέλους θα αντιδράσουμε; Όλοι αυτοί στο παρελθόν που μας έφεραν μέχρι εδώ δεν υπολόγισαν τις θυσίες και την προσωπική τους βολή. Εμείς τι θα κάνουμε;
hassapis-peter.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου