Το νόημα της ύπαρξης

του Μόσχου.Λαγκουβάρδου

Με προβληματίζει που δεν γράφω για την οικονομική κατάσταση κι ασχολούμαι πάλι με τα αγαπημένα μου θέματα, που αφορούν το πνεύμα και το νόημα της ζωής ειδικότερα. Αλλά αυτό γινόταν πάντοτε. Ποτέ δεν λείπουν οι άνθρωποι που θέλουν να ζουν, όπως εγώ, έξω από την επικαιρότητα. Και δεν είναι αυτοί κάποιοι διανοούμενοι, που ζουν στον κόσμο τους. Είναι συνηθισμένοι άνθρωποι σαν εμάς. Να σκεφτείς ότι στην Κίνα συνήθιζαν όποιος έλεγε ένα παραμύθι, να αρχίζει με αυτά τα λόγια: "Όποιος έχει δυνατό το πνεύμα του, δεν πεθαίνει ποτέ."

Πάντοτε με έθελγε το δυνατό πνεύμα. Στην αρχή νόμιζα ότι θα αποκτήσω δυνατό πνεύμα διαβάζοντας βιβλία. Έτσι διάβαζα όποιο βιβλίο βρισκόταν μπροστά μου. Το αποτέλεσμα του ότι δεν είχα πνευματικό οδηγό, ήταν να κάνω ένα μεγάλο κύκλο για να φτάσω εκεί από όπου ξεκίνησα, όχι χωρίς περιπέτειες, δράματα, πληγές. Ώσπου συνειδητοποίησα ότι δεν οδηγούν πουθενά τα διαβάσματα βιβλίων στην τύχη, οι θεωρίες, οι ιδέες και ο σκεπτικισμός ή μάλλον οδηγούν στο μηδενισμό, στο πουθενά.

Ένιωθα παγιδευμένος, σαν να έπεσα σ΄ένα βαθύ πηγάδι, από όπου δεν μπορεί κανείς να με ελευθερώσει. Η εμπειρία αυτή ίσως είναι οριακή για τις καταστάσεις στις οποίες δεν νιώθεις ακόμα την ανάγκη να αναζητήσεις το Θεό. Μετά από την εμπειρία αυτή ή ζητάς το μόνο που μπορεί να σε ελευθερώσει, τη χάρη του Θεού ή απελπίζεσαι εντελώς και χάνεσαι. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ιησού "ζητείτε και ευρήσετε, χτυπάτε και θα σας ανοίξουν την πόρτα." Αυτές είναι οι πόρτες που πίσω τους είναι η ζωή. Αλλά όσο δεν αναζητάμε το Θεό, χτυπάμε μόνο τις πόρτες που δεν ανοίγουν και που πίσω από αυτές βρίσκεται ο θάνατος. Κάθε στιγμή προσθέτουμε ζωή ή θάνατο, ανάλογα με αυτό που ζητάμε, τη ζωή ή το θάνατο. Κάποιος είπε, πολύ επιτυχημένα, πως στη ζωή αυτή όλα είναι σαν τις βίδες που δεν βιδώνουν πουθενά.

Τί είναι κρίση; Βρείτε μια άλλη λέξη για την κρίση. Κρίση είναι ότι ο κόσμος έγινε παθητικός. Έχασε τη δημιουργικότητά του. Είναι γιατί έμαθε από παιδί στο "έτοιμο". Αν δεν έχει υποχρεώσεις, βάλε εσύ ο ίδιος υποχρεώσεις και καθήκοντα στον εαυτό σου. Αν δεν έχεις καμιά αποστολή, μην πιστεύεις ότι είσαι εδώ στην τύχη και κανένας δε νοιάζεται αν υπάρχεις. Αν δεν έχεις αποστολή να βρεις μία αποστολή. Πολύ με συγκινεί αυτή η παράγραφος απ΄ το βιβλίο του Κνουτ Χάμσουν "χορταριασμένα μονοπάτια", που το έγραψε όταν όλοι τον εγκατέλειψαν γιατί καταδικάστηκε ως προδότης της πατρίδας του:

"Σκέφτομαι τον Μάρτιν από το Κλότραν του Χαμαρόγια. Πάει ενάς ενάμισης χρόνος από τότε που ήρθε σε μένα εδώ στο δάσος. Κι αυτός έχει να πηγαίνει μόνος του. Αυτός είχε μια αποστολή, εγώ δεν έχω. Γυρνούσε βουνά και κάμπους και προσευχόταν."

Ο αλκέλαστος είναι το ταχύτερο και το πιο ακούραστο ζώο στη γη. Δεν μπορεί κανένα άλλο ζώο να το φτάσει. Ζει χάρη στη γρηγοράδα του και στην ετοιμότητά του. Κι από μας ο Θεός ζητεί εγρήγορση και ετοιμότητα. Ο Κύριος χρησιμοποιεί μια ωραία εικόνα από την αγροτική ζωή. Το όργωμα με το αλέτρι. Όταν ο γεωργός βάλει τα χέρια του στο αλέτρι δεν γυρίζει πίσω, όπως κάνουμε εμείς με το σκεπτικισμό μας, την απιστία μας, τις αμφιβολίες μας, που δεν μας οδηγούν πουθενά παρά στην στασιμότητα. Η στασιμότητα είναι και η αχίλλειος πτέρνα του ταχύτατου αλκέλαστου. Έχει τη συνήθεια να σταματάει να δει ποιοι τον κυνηγούν και δίνει καιρό στους εχθρούς του να τον φτάσουν και να τον σκοτώσουν.

moschoblog.blogspot.gr