Είναι νόμος της φύσης όταν κάποιος απειλείται να επιτίθεται. Βέβαια, όπως σε κάθε νόμο, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, όταν ο απειλούμενος είναι καταφανώς ασθενέστερος από τον επιτιθέμενο, τότε υποχωρεί ώστε η απειλή να εξαλειφθεί. Όμως, κι εδώ υπάρχει εξαίρεση: όταν ο απειλούμενος –άσχετα με την ισχύ του επιτιθεμένου- είναι σε απόγνωση, τότε –και ίσως- αντιμετωπίσει την απειλή με δική του επίθεση – έστω και απέλπιδα!
Στις μέρες μας ζούμε μια πρωτοφανή, ωμή και ιταμή απειλή –ως εκλογική σώμα- από πολιτικά πρόσωπα! Η απειλή είναι μια επίθεση με μορφή ελεεινού εκβιασμού.
Προφανώς, επειδή δεν έχουν να προσφέρουν κάτι καλύτερο για να δελεάσουν τους ψηφοφόρους, και επειδή εκτιμούν ότι τα αποτελέσματα των εκλογών δεν θα είναι αυτά που θα επιθυμούσαν, προσπαθούν με … εμβρυουλκό, και άτεχνα, να αποσπάσουν την –δις απροθύμως- ψήφο των πολιτών δημιουργώντας σύγχυση και περιβάλλον νοσηρά πιεστικό.
Τελικά, και πάλι όμως, ποιος απειλείται και ποιος απειλεί ποιόν;
Απειλεί ο Λαός, με την διάθεσή του και την προοπτική τιμωρητικής ψήφου (και ταπεινωτικής αποπομπής από το «σύστημα») τους πολιτικούς και εκείνοι αισθάνονται ότι ο μόνος τρόπος για τη διατήρησή τους στην εξουσία –διάβαζε: απυρόβλητο και ασυλίες, και προσπορισμός εχεγγύων πλουτισμού και δυνάμεως- είναι να υποκλέψουν με εκβιασμούς την ψήφο του απλού πολίτη;
Η απειλή του λαού είναι –κατά το μάλλον και ήττον- «βουβή», αλλά σαν ένα καζάνι που βράζει και όπου να ‘ναι θα εκραγεί. Αυτό προέκυψε από την κατά συρροή και εξακολούθηση ανικανότητα των κυβερνήσεων και της αντιπολίτευσης. Ανικανότητα όχι βέβαια, στο να υπερασπίζονται τα ατομικά τους συμφέροντα, αλλά ανικανότητα στο να χειρισθούν αποτελεσματικά τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών της. Τρανταχτό δείγμα είναι η γενοκτονία του Έθνους –κατά κύριο λόγο- και ακολουθεί η εξαθλίωση και η εξαχρείωση των Ελλήνων.
Όπως και να έχει το πράγμα σύντομα θα δούμε κατά πόσο οι απειλές των πολιτικών θα είναι αποτελεσματικές στην … «απειλή» με την οποία τους φέρνει αντιμέτωπους ο Λαός.
Ο Λαός είναι πανίσχυρος. Το ερώτημα είναι: Γνωρίζει ο Λαός την ισχύ Του; Θέλει να τη χρησιμοποιήσει; Έχει την ωριμότητα να παραμερίσει τις απειλές που του εξαπολύουν οι πολιτικοί και να συνειδητοποιήσει τι κρύβεται πίσω τους;
Κατά κανόνα όποιος απειλεί φοβάται. Και με την απειλή του θέλει να φοβίσει τον αντίπαλό του. Εύκολα συμπεραίνει, λοιπόν κάποιος, ότι οι πολιτικοί θεωρούν –πλέον- αντίπαλό τους το Λαό. Άρα, κάποιος θα νικήσει και κάποιος θα νικηθεί.
Αν ο Λαός δεχθεί την απειλή των πολιτικών και υποκύψει, τότε είναι άξιος της μοίρας του και θα δικαιώσει – «εγκρίνει» τα όσα δεινά του επέβαλαν και θα δώσει την έγκρισή του για «δεινότερα δεινά».
Το ότι, και μόνο αυτό, «εκτοξεύθηκε» απειλή στο Λαό σημαίνει πολλά και δρομολογεί, καταδεικνύοντας το σωστό και το δίκαιο, την απόφαση που πρέπει να πάρει ο ψηφοφόρος παίρνοντας στα χέρια του το μέλλον: το δικό του, των παιδιών του, της Πατρίδας του.
madatoforos.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου