«Γιώργο γερά να φύγει η Δεξιά». Τελικά έχει πολλούς πάτους αυτό το βαρέλι!!!

Το γεγονός και μόνο ότι βρέθηκαν κάποια άτομα (έστω και στημένα) να φωνάξουν το πιο πάνω σύνθημα για τον κ. Παπανδρέου, αυτό από μόνο του δείχνει ότι είμαστε πολύ μακριά ακόμα από το να φτάσουμε στον πάτο του βαρελιού. Να πετάξουμε στα σκουπίδια ό,τι μας έφερε στην κατάρρευση και να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα!!!

Ποια Δεξιά ακριβώς να φύγει; Στην εποχή του μνημονίου, υπουργοί Οικονομικών γίνονται μόνο άνθρωποι του κλίματος Σημίτη. Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης των δανειστών είναι ο πρόεδρος του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ. Τα πιο καίρια για την οικονομική ανάπτυξη υπουργεία, τα κατέχουν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Ποια λοιπόν Δεξιά να φύγει; Μήπως είναι Δεξιά η κυβέρνηση Σαμαρά, που κατάργησε την ατομική ιδιοκτησία, μέσω της εξοντωτικής και αντισυνταγματικής φορολογίας και στην ουσία προέβη σε δήμευση των ακινήτων των Ελλήνων; Είναι αυτό το πράγμα Δεξιά;

Και ποιος να έρθει; Να έρθει ο κ. Παπανδρέου που σε συνεννόηση με τους δανειστές έβαλε την Ελλάδα στο μνημόνιο και την κατέστρεψε για ολόκληρο τον 21ο αιώνα; Μας έβαλε στο μνημόνιο, χωρίς μάλιστα να ρωτήσει όχι μόνο το λαό, αλλά ούτε κάν το κόμμα του. Αύριο θα πάει να μιλήσει σε τραπεζίτες. Γιατί άραγε θα τους μιλήσει; Για την κατάργηση της «Δεξιάς» των τραπεζιτών;

Το ίδιο περίπου σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» φώναζαν και οι οπαδοί του πατέρα του (Α. Παπανδρέου), την ίδια στιγμή που στήνονταν στην Ελλάδα τα νέα τζάκια των κρατικοδίαιτων παρασίτων, τα οποία σήμερα νέμονται την ελληνική κοινωνία και στηρίζουν την κυβέρνηση των δανειστών των Σαμαρά – Βενιζέλου.

Ας αφήσουμε επιτέλους τις πολιτικές ανοησίες και ας δούμε την αλήθεια κατάματα. Το δίπολο Δεξιά – Αριστερά κατέρρευσε σήμερα διεθνώς, απέναντι στην επιθετική παγκοσμιοποίηση, μαζί με την υποχώρηση της ισχύος των εθνικών κρατών. Πολύ περισσότερο κατέρρευσε στην Ελλάδα, στην οποία ποτέ δεν υπήρξε πραγματική αντιπαράθεση μεταξύ Δεξιάς – Αριστεράς, βασισμένη στην παραγωγική ταξική συγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας. Υπήρξε πάντα μόνο θεατρική αντιπαράθεση, κατευθυνόμενη από τα ίδια ντόπια και ξένα κέντρα αποφάσεων. Βασίστηκε δε πάνω στη προπαγάνδα των διαχωριστικών γραμμών, οι οποίες εμφυτεύτηκαν στα μυαλά των μαζών, προκειμένου να είναι διχασμένη η ελληνική κοινωνία και έτσι να μένει το πολιτικό σύστημα κλειστό και ανεξέλεγκτο.

Σήμερα, στις μέρες της παγκοσμιοποίησης και της επιθετικής διεθνούς ελίτ, το νέο πραγματικό δίπολο που σχηματίζεται είναι αυτό μεταξύ των ολιγαρχικών εθνικών ελίτ που τάσσονται με τα συμφέροντα της διεθνούς ελίτ του χρήματος από το ένα μέρος και των δημοκρατικών από το άλλο, που τάσσονται με το μέρος του απροστάτευτου λαού και οι οποίοι προς το παρόν είναι ασύνδετοι και ασυντόνιστοι και δεν μπορούν ακόμα να συγκροτήσουν αξιόπιστη πολιτική παράταξη.

hassapis-peter.blogspot.gr