Τι προσέφεραν άραγε τα κομματικά συνδικάτα εναντίον του μνημονίου; Πως προστάτεψαν το λαό; Απλά λούφαξαν, κράτησαν τα προνόμιά τους και ξεπούλησαν εργαζόμενους και πατρίδα. Τι προσέφεραν μέχρι σήμερα στους εργαζόμενους οι στημένες 24ωρες απεργίες, απλά για να δικαιολογείται η ύπαρξη των κομματικών συνδικάτων και των κομματικών εργατοπατέρων; Ποιά είναι η θέση των εργαζομένων σήμερα έπειτα από 41 χρόνια κομματικό συνδικαλισμό;
Αυτό το αντιπροσωπευτικό συνδικαλιστικό σύστημα που έχουμε αυτή τη στιγμή, είναι ή όχι η στυγνή κομματοκρατία στον συνδικαλισμό; Αυτό που έχουμε, είναι ή όχι ένας συνδικαλισμός κομματικών συνδικαλιστών και όχι γνήσιος συνδικαλισμός εργαζομένων. Αυτό που έχουμε, λαμβάνει μήπως υπόψη του τη βούληση των εργαζομένων είτε υπέρ είτε κατά μιας απεργίας; Αυτό που έχουμε, κάνει ή όχι παιχνίδια κορυφής του πολιτικού συστήματος, καπελώνοντας τους εργαζόμενους.
Θέλουμε άραγε να συνεχίσουμε με αυτό; Θέλουμε έναν κομματικό συνδικαλισμό κορυφής ή θέλουμε ένα συνδικαλισμό στη βάση των εργαζομένων; Μήπως αυτό θα έπρεπε να το είχαμε κάνει μόνοι μας;
Φυσικά η τρόϊκα δεν το κάνει για τη δημοκρατία και το καλό μας. Το κάνει για να μην ενοχλείται η οικονομική ελίτ από κομματικά νταβατζιλίκια. Όμως εμείς πρέπει να το αξιοποιήσουμε για τη δημοκρατία στη βάση της κοινωνίας, για την αναζωογόνηση της κοινωνίας και τη διάλυση του κομματικού συνδικαλισμού.
Εννοείται πως είναι ανέφικτο να συγκεντρώνεται το 50%+1 όλων των εργαζομένων σε κάθε κλάδο. Αυτό δεν γινόταν ούτε στην Εκκλησία του Δήμου της αρχαίας Αθήνας. Γι’ αυτό και θα πρέπει να υπάρχει ένα όριο μιας απαρτίας, πάνω στην οποία θα υπολογίζεται το 50%+1. Αυτή μπορεί να είναι μια σωστή αντιπρόταση.
Πληροφορούμαστε όμως ότι η κυβέρνηση δέχεται μεν το lock out των εργοδοτών αλλά δίνει μάχη για να κρατήσει τον κομματικό συνδικαλισμό με την μη εισαγωγή του 50%+1, ενώ φυσικά θα έπρεπε να μάχεται για το αντίθετο. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα.
hassapis-peter.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου