Η συντρόφισα Μαρία, που εδώ και χρόνια ζει αυτοεξόριστη στην πρωτεύουσα του Βελγίου, για τον φετινό εορτασμό προτίμησε ενα ήρεμο ρεστωραν της περιοχής, το «La Truffe Noir».
Συνοδευόμενη από μια πολυπληθή συντροφιά παλιών συναγωνιστών της αριστεράς και μετέπειτα του ΠΑΣΟΚ, η Μαρία έφτασε στο εστιατόριο λίγο μετά τις 8 το βράδυ.
Εμφανώς συγκινημένη, όπως άλλωστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα, η Μαρία προτίμησε να μην δοκιμάσει τις εκκεντρικές δημιουργίες του σεφ και αρκέστηκε σε κάτι πιο λιτό: Το μενού περιελάμβανε ένα πιάτο Τυριού Tête de Moine με Μέλι Ακακίας και Φύλλα καπνού Cohiba καθώς και Καπουτσίνο Άγριας Πέρδικας με συνοδεία φρέσκων εσκαλοπς αρωματισμένων με έλαιο λευκής τρούφας.
Το επιδόρπιο – που πάντως η Μαρία αρνήθηκε να δοκιμάσει επικαλούμενη τη σιλουέτα της – περιελάμβανε σουφλέ λευκής σοκολάτας σε φωλιά τηγανιτής αγριοζάχαρης και σως τρούφας Πυρηναίων.
Η συντροφιά παρέμεινε στο εστιατόριο έως αργά το βράδυ. Κάποια στιγμή μάλιστα ζήτησε ευγενικά από την διεύθυνση του εστιατορίου να βάλει παλιά αγαπημένα τραγούδια του αγώνα.
Και έτσι, οι πρώτες πρωινές ώρες βρήκαν τη Μαρία και την συντροφιά της, εμφανώς συγκινημένους, να σιγοτραγουδούν αγωνιστικές μελωδίες, όπως το «Φτωχολογιά«, «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαίς» και «Πάλης ξεκίνημα«.
amantomatimou.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου