Η τιβί δανείζει σκέψεις

Στην εικόνα βλέπετε κάποιον παλινδρομιστή μετρητών. Η τηλεόραση λέει ότι είναι δημοσιογράφος. Δίκιο θα 'χει...

Παρακολουθεί κάποιος κάτι στην τηλοψία. Το ασπάζεται. Το επιδιώκει αν δεν το έχει. Το υπηρετεί αν το έχει. Δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν βιώνει πολλά πράγματα στη ζωή του και η τηλεόραση είναι γεμάτη με ζωή ή έστω κάτι που της μοιάζει. Αρα θα έχει δίκιο το γυαλί. Οσοι κατέχουν το γυαλί, είτε ως διαχειριστές των εκπομπών που προβάλλει είτε ως ιδιοκτήτες σταθμών, είναι ισχυροί, άρα κι αυτοί εξ ορισμού έχουν δίκιο. Μπορούν αυτοί οι κύριοι να βάζουν κάποιον τύπο σαν αυτόν της φωτογραφίας και να σου κουνάει μετρητά στη μούρη, να στα ανεμίζει και εσύ να έχεις ανάγκη. Να χασκογελάει, να αερολογεί και μετά... βίρα μάινα να κάνει παλινδρομικές κινήσεις με τα «απολύτως μετρητά», όπως τα αποκαλεί.

Οποιος έχει δύναμη έχει και το δίκιο με το μέρος του - ειδικά σ' έναν τόπο όπου ο χρόνος είναι ένα αγαθό που υποτιμάται καθημερινά από το χρηματιστήριο των αναξίων αξιών. Οποιος μπορεί με κρωχτή φωνή να κραδαίνει μετρητά στον τηλεοπτικό αέρα είναι... δημοσιογράφος στην Ελλάδα. Και θα έχει άποψη για όλα...

Τελετουργικά

Κι εσύ τους βλέπεις αυτούς, που είναι εδώ και δεκαετίες μια παρέα, να κάνουν ξανά και ξανά το ίδιο τελετουργικό, την περιφορά του επιταφίου του πολιτισμού μας, και το δέχεσαι. Σου λένε «αυτό είναι σωστό. Αυτό είναι λάθος. Αυτό είναι πρόοδος και αυτό συντήρηση. Αυτή τη λέξη θα τη λες αλλά εκείνην όχι». Κι όμως, δεν εμπιστεύεσαι κανέναν! Ούτε εκτιμάς κάποιον τηλεοπτικό! Ωστόσο, σαν το εκπαιδευμένο σκυλί θα αντιδράσεις μόλις επισυμβεί μια από τις περιπτώσεις που σου έχουν περιγράψει οι τηλεορασάνθρωποι.

Παράδοξο δεν είναι; Πώς είναι δυνατόν να υπακούς πρόσωπα που δεν εκτιμάς ούτε εμπιστεύεσαι; Απλή η απάντηση και άσχημη η αλήθεια της: Επειδή εκτιμάς και εμπιστεύεσαι ακόμα λιγότερο τον εαυτό σου. Αν είχες αρχές, αξίες και αξιοπρέπεια, θα έκανες ό,τι σου επιβάλλουν αυτές, δίχως να στρέφεις την κεφαλή προς την πλευρά των γυάλινων προσώπων. Αλλά δεν πιστεύεις πουθενά. Αγεσαι και φέρεσαι από αυτούς που πιστεύουν έστω και λίγο στην τσέπη, στον καθρέφτη τους, στις ουσίες που καταναλώνουν με τις χούφτες για να μην αυτοκτονήσουν. Αληθινά είναι δύσκολο να αποφανθεί κάποιος τι είναι πιο αξιοθρήνητο: οι δανεικές ιδέες ή όσοι τις δανείζονται;

Παναγιώτης Λιάκος

dimokratianews.gr