ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΟΔΟΥ ΑΙΟΛΟΥ 21-5-2014
Τὴν σήμερον μυστικῶς, ὁ μέγας Μωϋσῆς προδιετυποῦτο λέγων· Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεός, τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ εὐλογημένον Σάββατον, αὕτη ἐστίν ἡ τῆς καταπαύσεως ἡμέρα.
Tούτο το Σάββατον, το Πάσχα το μυστικόν, το Πάσχα του αναπεσόντος ενώπιον ημών, οικουμενικού ανδρός, το Σάββατον εν΄ ω ο προσκυνητός ημών Aυθέντης και Δεσπότης ο Παναγιώτατος φημί Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος ενετήλατό μοι όπως εκ προσώπω αυτού η εμή ελαχιστότης άρει τας πήλας και διανοίξει τους θόλους του εν Αθήναις ιερού ναού της αγίας Ειρήνης, και η αυτού Παναγιώτης όψεται από των υψωμάτων της βασιλείδος των πόλεων βλέματι εσχάτω το σκήνωμα του μεγίστου τέκνου αυτής του άρχοντος πρωτοψάλτου της αγιοτάτης αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως Λυκούργου Αγγελοπούλου του πολυχεύμονος κρουνού, της βασιλικής δρυός, του ηδυφώνου τέτιβος, του ποικίλμασιν αρχαιοπαραδότοις, την της λατρείας φωνήν κατακαλύναντος, του εν χερσί κρατούντος και εν σχήματι ποιούντος την της μουσικής αρμονίας ευθυνσιν, του πόνοις και κόποις ακρίτοις την διδασκαλίαν εκδαπανηθέντος του μυσταγωγήσαντος και έτι μυσταγωγούντος από των περάτων γης έως των περάτων αυτής μαθητάς αμιλλωμένου της πάλαι φωτιστές του ήχω και νεύματι ενσπίραντος τον της εκκλησίας πάντερπνον μουσικόν λόγον αλλοτρίοις λαοίς και γλώσσες και καύματι καρδίας προς αυτήν μετοχετεύων αυτούς του σπουδή και καμάτου ενδήσαντος και ως εραστής μανικός φθόγγοις τε και πλοκαίς το εράσμιον κάλλος της ανωτέρω μουσικής αναδείξαντος του ως εν μεταλείω αόκνως τον όφιν ως χρυσόν της των αγγέλων συμφωνίας ενώπιον των οφθαλμών ημών τηλαυγώς παραστήσαντος του παντί καιρώ και τρόπω ἁπαξαπλῶς ειπίν ως ακμων ανίλατος και ως αδάμας στερός την της δοξολογίας λειτουργίαν ιερουργήσαντος, και τίνι τρόπω η εμή ελαχιστότις τον ωκεανόν εις κοτύλην συνάξει.
Ταύτα διενθημουμένη η αυτού παναγιώτις, και πως εν ευτελή σκηνώματι τοσαύτα ηγωνίασατο το της μεγάλης εκκλησίας τέκνον έρει χείρας δεητικάς κατευλογούσα και εν στοργή εναγκαλίζεται πατροποθήτως και ασπάζεται τον της μουσικής ιερουργίας ακαταπόνητον εργάτην.
Υμείς δε πατριαρχική παρενέσει επόμενοι ή και εν πόνω και δάκρυσιν τούτον προπέμποντες, εαυτούς μακαρίζομεν, ότι πάλιν και πολλάκις και επί μακρόν συνεκηνωνήσαν αυτώ σκολέως και ηυφράνθημεν υπ’ αυτόν ψάλοντι και διδάσκοντι τω δε Θεώ δόξα και τιμή εις τους αιώνας τω αναδείξαντι εν ημέρες αυθονού ζηλωτήν έργω τε και λόγω και κριτήν αληθούς αυταπαρνήσεως και ανιδιοτελείας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου