Μετάληψις πυρός Λειτουργία και Ευχαριστία της Εκκλησίας

Είμαστε ήδη αιχμάλωτοι στη βία ή την ανάγκη των σύγχρονων ρυθμών, των αυξανόμενων θορύβων, των υπερβολικών ταχυτήτων, των απεριόριστων καταχρήσεων, των αχαλίνωτων απολαύσεων, των πλαστικών κατασκευών, των τεχνητών παραδείσων. Και κυρίως στην τυραννία του μίσους και της αρνήσεως, της αντιπαλότητας και της αντικοινωνικότητας, της συγκρούσεως και της επικρατήσεως, της ιδιοποιήσεως και της απληστίας.

Μ’ ένα λόγο, είμαστε υπηρέτες μιας ζωής χωρίς τον άνθρωπο (τον άλλο), τον κόσμο και τον Θεό. Όλοι μας σχεδόν θα επιθυμούσαμε να κατάσχουμε όλο τον κόσμο. Και όλη αυτή η απάτη, δεν μας επιτρέπει να έχουμε καιρό να εκκλησιαστούμε και να λειτουργηθούμε, να νοήσουμε και να στοχαστούμε,
να εκπλαγούμε και να εκπλήξουμε, να υποφέρουμε και να αγαπήσουμε, να διακονήσουμε και να θυσιαστούμε, να αποθάνουμε και να ζήσουμε στο μεταμορφωμένο και διαρκώς μεταμορφούμενο σύμπαν του Θεού.

Προσδοκούμε τον λειτουργημένο άνθρωπο, τη μεσιτεία των Αγίων, των διακονούντων στη Λειτουργία της Ευχαριστίας του Θεού, εξαιρέτως δε της Θεοτόκου, του τόπου, όπου ο Θεός ιερούργησε το πρώτον τη σωτηρία του σύμπαντος.

π. Μιχ. Καρδαμάκης(1932-2008)
από το βιβλίο: Μετάληψις πυρός. Λειτουργία και Ευχαριστία της Εκκλησίας, εκδόσεις Εν Πλώ, Αθήνα 2009