Τὰ κόμματα, οἱ τελεῖες καὶ τὰ ἀποκόμματα!

Ἐδῶ καὶ εἰκοσιεπτὰ μῆνες στὴν ζωή μας γίνεται τῆς παλαβῆς.
Ἀποφάσεις λαμβάνονται ἐρήμην μας, ΔΝΤ πηγαίνουν κι ἔρχονται, ἐθνικὲς κυριαρχίες παραμένουν στὰ ἀζήτητα, πολιτικοὶ ἀλλάζουν θέσεις, γραμμὲς καὶ παρατάξεις. Κόμματα τὴν μία λαμβάνουν τὴν ἀπὸ ἐδῶ θέσιν καὶ τὴν ἄλλην τὴν ἀπὸ ἐκεῖ.
Γενικῶς ἡ ζωὴ στὸν τόπο ἔγινε βίος ἀβίωτος.
Ὅλοι κάτι ἔχουν νὰ ποῦν, δίχως ὅμως νὰ μποροῦν νὰ ποῦν κάτι.
Ὅλοι κάτι ἔχουν νὰ προτείνουν, δίχως οἱ προτάσεις τους νὰ ἀγούγονται!
Ὅλοι τὸ καλό μας ἀποζητοῦν, δίχως ὅμως καὶ νὰ τὸ θέλουν.

Στὸ μεταξὺ ἔχει ξεκινήσει ἕνας τρελλὸς χορὸς γιὰ τὴν κούρσα τῆς διαδοχῆς.
Ἀπὸ ἐδῶ οἱ πρώην «πατριῶτες» ποὺ πλέον δὲν εἶναι καὶ τόσο πατριῶτες.
Ἀπὸ ἐκεῖ οἱ πρώην ξεπουλητᾶδες ποὺ πλέον δὲν εἶναι καὶ τόσο ξεπουλητᾶδες.
Καὶ κάπου στὴν μέσι διάφοροι, κομῆτες καὶ μή, ποὺ ἐπίσης ἔχουν μίαν ἀγωνία τεράστια γιὰ τὸ πῶς θὰ μᾶς σώσουν!

Σώνει βρὲ παιδιά! Φτάνει! Δὲν θέλω ἄλλο σώσιμο!
Οὔτε ἀπὸ τοὺς μὲν οὔτε ἀπὸ τοὺς δὲ(ν) οὔτε ἀπὸ τοὺς κομῆτες!
Δὲν θέλω ἄλλην δημοκρατία! Σώνει! Χορτάσαμε! Μπουχτίσαμε! Σκάσαμε κι ἔχουμε νὰ δόσουμε περίσσευμα σὲ ὅλες τὶς ἐπόμενες γενεές!
Τέλος παραστάσεως! Γιατί ἐπί τέλους ἀρνεῖστε νά τό ἀντιληφθεῖτε;

Τὰ κόμματα ξεπηδοῦν ὡς μανιτάρια.
Πρόσωπα ποὺ ἔως πρὸ δύο ἐτῶν συνέπρατταν στὰ πάντα, συνενοῦσαν, συμφωνοῦσαν.. ξάφνου μᾶς προέκυψαν …ἀθῶα! Παρθενογένεσις λέγεται αὐτό; Καί τελικῶς ποιός φταίει;
Φταίει κάποιος ἢ γιά ὅλα φταίει τό ὅ,τι δέν φόρεσε προφυλακτικό ὁ Ἀνδρέας;

Ἂς μὴν βαυκαλίζουμε τοὺς ἑαυτούς μας καλλίτερα.
Θέλουμε νὰ πιστέψουμε πὼς ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι ἔνοχοι, πλὴν αὐτῶν ποὺ μετενόησαν καί ἀναγεννήθησαν σέ ….ἀθώους!
Ὄχι βρὲ παιδιά! Δὲν γίνονται αὐτὰ τὰ πράγματα!
Ἐὰν κάποιος ἔχει γαλουγηθεῖ μέσα σὲ συγκεκριμένον τρόπο σκέψεως, γιατί νά τόν ἀλλάξῃ σήμερα; Τί εἶναι αὐτό πού θά τόν ὁδηγήσῃ σέ τέτοιαν ἀπόφασιν; Καί γιατί δέν βγαίνει δημοσίως νά ζητήσῃ συγγνώμη γιά τά πεπραγμένα του;

Παραδείγματα δεκάδες. Καθημερινῶς καὶ νέοι κωλοτοῦμπες σηκώνονται ὄρθιοι καὶ φωνάζουν, κάνοντας οὐσιαστικῶς τὸν θόρυβο μεγαλύτερον!
Μὲ ζάλισαν καὶ τοὺς βαρέθηκα!
Δὲν τοὺς πιστεύω καὶ δὲν περιμένω πὼς ἔχουν τὴν ἱκανότηταν, τὸ σθένος καὶ τὸν πόθο νὰ ἀλλάξουν κάτι.
Ἄλλως τε, ἐὰν ἀνατρέξουμε στὴν ἱστορία, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ΟΥΔΕΠΟΤΕ μᾶς ἐπέτρεψαν ξένοι δάκτυλοι νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ἀνεξαρτησία μας. Κάθε φορὰ ποὺ μία φωνὴ λειτουργοῦσε ὑπὲρ τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων, ἁπλῶς ….ἐδολοφονήθῃ κι ἐσιώπησε!
Γιατί λοιπόν κάποιες φωνές σήμερα ἀκούγονται; Μήπως διότι ἔτσι εἶναι ὁ σχεδιασμός; Μήπως κάτι ἐξυπηρετοῦν; Καί τί;

Δὲν θέλω νὰ ἀπογοητεύσω κανέναν. Θέλω μόνον νὰ μάθουμε νὰ σκεπτόμαστε καὶ νὰ λειτουργοῦμε ὥς Ἕλληνες κι ὄχι ὥς χειραγωγούμενα εἴδη.
Δὲν γίνεται γιὰ παράδειγμα ἡ Κατσέλη καὶ ὁ Καστανίδης νὰ πιστεύουν πὼς θὰ μᾶς σώσουν, διότι κι ἕνα τόσο δὰ παιδάκι θὰ ἀντιλαμβανόταν πὼς ἐδῶ πέφτει τὸ δούλεμα τοῦ αἰῶνος.
Οὔτε πὼς ὁ Κουβέλης πονάει γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα, διότι ἀφ’ ἑνὸς θὰ ἔστελνε κάτι Ῥεπουσοδραγῶνες στὰ ἀζήτητα κι ἀφ’ ἑτέρου θὰ ξεκαθάριζε τὰ περὶ Μακεδονίας. Ἀφῆστε δὲ ποὺ τὸ ζήτημα τῶν δανειακῶν συμβάσεων δὲν θὰ τὸ θεωροῦσε ὥς ἀδιαπραγμάτευτον. Ἀλλά μήπως κι αὐτός μᾶς ἐπεξεργάζεται κανονικότατα; Μήπως;

Νά μιλήσω γιά τόν Μπένυ; Γιά τόν Ἀντώνη; Γιά τήν Ντορίτσα; Γιά ποιόν νά μιλήσω, ποὺ εἶναι ὅλοι τους «πιᾶσε τὸν ἕναν καὶ κοπάνα τον ἐπάνω στὸν ἄλλον….»…
Οὔτε γιὰ τοὺς νεοφωτίστους θὰ μιλήσω. Ὄχι ἀκόμη τοὐλάχιστον. Δὲν θέλω νὰ γίνω ἐν τελῶς κακιὰ σήμερα.

Θὰ παραμείνω στὰ τοῦ τίτλου μόνον.
Μπαίνουμε σὲ μίαν περίοδον πολιτικὴ ποὺ ὅμοιά της δὲν ἔχουμε ἀντιληφθεῖ ἔως σήμερα. Τὸ κυριότερον χαρακτηριστικόν της εἶναι ἡ ἀποδόμησις! Ἡ ἀποσύνθεσις! Ἡ κατάρριψις τῶν ὅσων ἔως σήμερα γνωρίζαμε ὥς δεδομένα.
Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ οὐσία! Τὸ τέλος τοῦ παλαιοῦ!
Ἀπαιτεῖται λοιπὸν σθένος, πίστις στὸ ἀποτέλεσμα, γερὰ νεῦρα καὶ ἡρεμία!
Θὰ τοὺς ξεφορτωθοῦμε!
Ἀλλὰ γιὰ νὰ συμβῇ κάτι τέτοιο πρέπει νὰ μπορέσουμε νὰ ἀνατρέψουμε τὸν τρόπο τῆς σκέψεώς μας. Νὰ ἀλλάξουμε τὰ γνωστὰ μὲ νέα. Νὰ θέσουμε ὑψηλούς, καθαρούς, ἄνευ προσωπικῶν μικροσυμφερόντων στόχους.
Τὸ σύστημα καταρρέει!
Τελειώνει!
Τὰ πάσῃς φύσεως κόμματα ποὺ ἀναδύονται, εἶναι τὸ τελευταῖον τμῆμα τῆς παραστάσεως. Μετὰ πέφτει ἡ αὐλαία διὰ παντός!
Ἔως τότε τοὺς καμαρώνουμε!
Ἔχουν πολλὰ ἀκόμη νὰ μᾶς μάθουν γιὰ τὸν λᾶθος τρόπο. Αὐτὸν μὲ τὸν ὁποῖον δὲν δομεῖται Ἀνθρώπινος ὑγιὴς κοινωνία.
Δὲν θὰ ἀργήσῃ ὁ καιρὸς ποὺ θὰ συζητᾶμε γιὰ …ἀποκόμματα καὶ γιὰ …τελεῖες!
Διότι οἱ τελεῖες ἀκολουθοῦν! Καὶ θὰ εἶναι ὁριστικές!

Φιλονόη.