(Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)
Copyright: www.rieas.gr
Αίσχος, ντροπή, κατάντια, οι «ακαδημίες» των αναξιόπστων πολιτικών, με τις αλχημίες τους, σε όλο τους το μεγαλείο.
Ένα ερωτηματικό που προκύπτει είναι: Υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο, οπουδήποτε, όπου να συμβαίνουν τα αίσχη που συμβαίνουν με τις συμπεριφορές, τις διαθέσεις, και τις αντιλήψεις που επικρατούν στο πολιτικό προσκήνιο της Ελλάδας;
Το πολιτικό σύστημα, στην ολότητά του πλέον, έχει καταδικαστεί από τον ελληνικό λαό δια παντός, άσχετα αν «ξεμπλέξει» με νομικά και… θεσμικά τερτίπια.
Τα διάφορα σκάνδαλα, τα οποία το σύστημα χρησιμοποιεί διαχρονικά και εξαιρετικά αποτελεσματικά –είτε πρόκειται για διάσημους τραγουδιστές είτε για στικάκια, είτε…, είτε…) αναδύονται σε περιόδους όπου οι καταστάσεις είναι εξαιρετικά ακραίες και πιεστικές, και ιδίως όταν πρόκειται να ληφθούν απάνθρωπα μέτρα.
Τα πράγματα που αφορούν στην Ελλάδα εξελίσσονται με ραγδαίο τρόπο και κυρίως εξαιτίας των ξένων εξουσιών που έχουν συμφέροντα σχετικά με τα όσα συμβαίνουν. Κυκλοφορούν φήμες ότι οι ηγεσίες και τα συστήματα εξουσίας και διακυβέρνησης των άλλων κρατών, έχοντας απηυδήσει από τον τρόπο που λειτουργεί το ελληνικό κράτος και την ιδιότυπη νοοτροπία εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος, έχουν πεισθεί ότι δεν πρόκειται να γίνει καμία απολύτως ανάταξη των κακώς κειμένων.
Επίσης το ενδεχόμενο διακυβέρνησης της χώρας από ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο σχήματα αριστερών αρχών και κεντροδεξιών πλευρίσεων με συμπάθειες στους παρανόμους μετανάστες και φημολογούμενες φιλίες με την αναρχοκομουνιστική διάταξη κρούσεως, δημιουργεί έντονες πιέσεις για λήψη δραστικών μέτρων στην περαιτέρω στάση τους απέναντι στην Ελλάδα.
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για την ύπαρξη όχι μόνο μίας –της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ- αλλά μιας σειράς από λίστες (ληστών!) ταυτόχρονα με το ότι δεν έγινε απολύτως καμία ενέργεια, τότε, και με όσα γίνονται τώρα άφησαν άφωνο το σύμπαν.
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο, ότι τόσο το πολιτικό σύστημα δεν επιθυμεί να πράξει τα δέοντα, έστω κι αν αυτή η αδράνεια έχει πολιτικό κόστος (ας φανταστεί ο καθένας τι πραγματικά «παίζει»), αλλά και η «εξουσία» -δηλαδή ο μηχανισμός υλοποίησης των πολιτικών αποφάσεων- αδυνατεί (;) να λειτουργήσει αποτελεσματικά.
Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά φαίνεται ότι οδήγησαν τα ξένα κέντρα να υιοθετήσουν μια πλέον έξυπνη και αποτελεσματική στάση – στρατηγική στο χειρισμό των ελληνικών υποθέσεων.
Η στρατηγική αυτή συνίσταται από μια έντονη μορφή επίθεσης –περίπου πόλεμο- σε θέματα που σχετίζονται με ηθικές αξίες και το δίκαιο, γενικότερα.
Οι επιθέσεις θα γίνονται σε πρόσωπα και σε κόμματα και θα στοιχειοθετούνται με αποκαλύψεις σκανδάλων πάσης μορφής. Τα σκάνδαλα αυτά θα είναι διαχρονικής ιστορικής αξίας και θα περιλαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία, π.χ. θέματα νεποτισμού στους πολιτικούς κύκλους –με αναλύσεις αρκετά διαφωτιστικές, οικονομικές ατασθαλίες κατ τα συναφή, περίεργες σχέσεις και διασυνδέσεις με διαφόρους παράγοντες, και φυσικά δεν θα λείπουν από τον κατάλογο και τα σεξουαλικά θέματα.
Με τον τρόπο αυτό θα διαπομπευθούν δημόσια και θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα οι έλληνες πολιτικοί οι οποίοι, ήδη, έχουν καταδικαστεί στην πλειονότητά τους από τον ελληνικό λαό ως ανήθικοι, διεφθαρμένοι, προδότες, κλπ. κλπ. Παρόμοιους επιθετικούς προσδιορισμούς –ήπιας μορφής- για τους σύγχρονους –αλλά και παρελθούσης χρήσεως πολιτικούς- βρίσκει κάποιος σε καθημερινή χρήση.
Η ελληνική κοινωνία –στο μεγαλύτερο μέρος της- δυσανασχετεί με την καταπίεση που προηγούμενο δεν έχει, και η οποία κάνει την οθωμανική κατοχή και τουρκοκρατία να παίρνει την εικόνα μιας φιλάνθρωπης εξουσίας.
Η τροπή που παρατηρείται στις αντιλήψεις του κόσμου και τις διαθέσεις του είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, αλλά φαίνεται ότι δεν ανησυχεί τους κρατούντες.
Ας απαντήσουμε ειλικρινά σε κάποια ερωτήματα που συζητούνται στα καφενεία ή κατ ιδίαν:
Ποιος και πόσο πολύ θα στενοχωριόταν αν γινόταν ένα λιντσάρισμα στο σύνταγμα λειτουργών που κατάντησαν τη χώρα στα χάλια που είναι;
Ποιος και πόσο πολύ θα στενοχωριόταν αν γινόταν ένα λιντσάρισμα στο σύνταγμα κάποιων λειτουργών των ΜΜΕ που χρόνια τώρα χαλκεύουν «ειδήσεις και σχόλια» κατ επιταγήν;
Ποιος και πόσο πολύ θα στενοχωριόταν αν γινόταν ένα λιντσάρισμα στο σύνταγμα απατεώνων που κατέκλεψαν το σύμπαν και απέκτησαν χυδαίο πλούτο και δύναμη;
Ποιος και πόσο πολύ θα στενοχωριόταν αν γινόταν ένα λιντσάρισμα στο σύνταγμα εργατοπατέρων/συνδικαλιστών που δρουν ως συνδικαλήσταρχοι σε βάρος του συνόλου του ελληνικού λαού;
Ποιος και πόσο πολύ θα στενοχωριόταν αν γινόταν ένα λιντσάρισμα στο σύνταγμα αυτών που καθοδηγούν τους «γνωστούς - αγνώστους» που καίνε την Αθήνα, να κάνουν καταλήψεις, να διακηρύσσουν ανεπιφύλακτα το «φιλάνθρωπο» στους παρανόμους εγκληματίες αλλοδαπούς εισβολείς και αποσταθεροποιούν τη χώρα;
Η κοινωνία αλλάζει. Γίνεται, χωρίς να το συνειδητοποιεί βάρβαρη και κτηνώδης επειδή αναγκαστικά θα πρέπει να υπηρετήσει τα ορμέμφυτα για την επιβίωση.
Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι έρχονται μέρες κοινωνικής βίας και εξέγερσης, όμως κάτι τέτοιο είναι εύκολο να συμβεί και υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γίνει.
Ο «τσελεμεντές του αναρχικού» φαίνεται ότι δεν είναι μόνο στα σπίτια κάποιων προνομιούχων και λαλίστατων κρατικοδίαιτων. Μάλλον άρχισε να μπαίνει και σε άλλα σπίτια -και ακόμη χειρότερα, στα μυαλά και στην ψυχή αυτών που πεινούν, αυτών που είναι άνεργοι, αυτών που υποφέρουν με πολλούς τρόπους.
Πρόσφατα ετέθη από κάποιον το ερώτημα: Υπάρχουν ηλίθιοι στην Ελλάδα;
Προφανώς, η απάντηση είναι εύκολη. «Ναι υπάρχουν. Είναι αυτοί που περιστοιχίζουν τους ανώτατους κρατικούς λειτουργούς (τους πολιτικούς δηλαδή) και τους εισηγούνται ηλίθια μέτρα. Το να σου κατάσχουν μισθούς, συντάξεις κλπ., επειδή χρωστάς πάνω από 500€ είναι άδικο μέτρο. Και πάει λέγοντας.
Το πλέον σημαντικό είναι: δεν υπάρχει κάποιος –έστω και… πολιτικός- να σκεφθεί «τι θα γίνει αν αυτός που η εφορία τον έσυρε στο δικαστήριο για να απαιτήσει αποζημίωση για μη έγκαιρη πληρωμή, πάρει ένα μπουκάλι με βενζίνη και περιλούσει τον κρατικό λειτουργό που θα εκπροσωπεί το κράτος; Και τι θα γίνει αν και κάποιος άλλος τον μιμηθεί;»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου