«Ἡ ἁμαρτωλὴ Ἐκκλησία»

Καθὼς ὁ Παπισμὸς συνταράσσεται ἀπὸ τὴν ἀπροσδόκητη παραίτηση τοῦ Πάπα Βενεδίκτου 16ου καὶ ἀπὸ τὰ φοβερὰ οἰκονομικὰ καὶ ἠθικὰ σκάνδαλα, τὰ ὁποῖα ἀποκαλύπτονται, ἀποκτοῦν ἰδιαίτερη βαρύτητα τὰ ὅσα εἶπε ὁ Καρδινάλιος Εὐγένιος Τισερὰν τὸ 1964 στὸν θεολόγο καὶ φιλόλογο κ. Ἀντ. Ἐλευθεριάδη. Τὰ ἀναφέρει ὁ κ. Ἐλευθεριάδης στὸ βιβλίο του ποὺ κυκλοφορήθηκε τελευταῖα μὲ τὸν τίτλο «Ὁ μέγας Ἱεροεξεταστής (Ἤγουν, περὶ Δαιμονολογίας τῆς Παπικῆς Ἐξουσίας)». Ὁ Καρδινάλιος Τισεράν (Eugène Tisserant, 1884-1972) ἦταν ὁ πρύτανις τοῦ Κολλεγίου τῶν Καρδιναλίων (1951), ὁ δεύτερος τῇ τάξει, κατὰ τὸ πρωτόκολλο, στὴν ἱεραρχία τοῦ Παπισμοῦ. Ὑπῆρξε ἡ σπουδαιότερη προσωπικότητα τοῦ 20οῦ αἰ. στὸν παπικὸ κόσμο. Προήδρευσε δύο ἐκλογῶν Πάπα καὶ μιᾶς Συνόδου. Ἀπὸ τὸ 1936 εἶχε τεθεῖ ἐπικεφαλῆς τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Παπισμοῦ γιὰ τὶς Ἀνατολικὲς Ἐκκλησίες, θέση στὴν ὁποία παρέμεινε ἐπὶ 23 χρόνια. Σπανίας μορφώσεως, ὑπῆρξε μέλος τῆς Γαλλικῆς Ἀκαδημίας, ἱκανότατος διπλωμάτης καὶ ἄνθρωπος δράσεως.

Ὁ κ. Ἀντ. Ἐλευθεριάδης ἀναφέρει στὸ ἀνωτέρω βιβλίο του ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Καρδινάλιος τοῦ ἐκμυστηρεύθηκε λίγους μῆνες μετὰ τὴ συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου μὲ τὸν Πάπα Παῦλο ΣΤ΄ στὰ Ἱεροσόλυμα (τὸ 1964) τὰ ἀκόλουθα:

«Αὐτὰ ποὺ ἔγιναν στὰ Ἱεροσόλυμα μεταξὺ τοῦ Πάπα καὶ τοῦ Πατριάρχη εἶναι μία ἐκδήλωση διπλωματίας καὶ τίποτε ἄλλο, ξένη καὶ ἀπαράδεκτη ἀπὸ θεολογικῆς πλευρᾶς. Ἀγαπητέ μου Ἀντώνιε, μείνετε σεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκεῖ ποὺ εἶστε.

Μιὰ μέρα ἐμεῖς, ἡ ἁμαρτωλὴ Ἐκκλησία, θὰ ἔρθουμε γονατιστοὶ καὶ θὰ ζητήσουμε μετάνοια γιὰ ὅσα πράξαμε στὴν ἱστορία». «Μὲ τὸἄκουσμα ‘‘ἐμεῖς, ἡ ἁμαρτωλὴ Ἐκκλησία’’ δὲν σᾶς τὸ κρύβω», γράφει ὁ κ. Ἐλευθεριάδης, «ταράχθηκα καὶ τοῦ ζήτησα νὰ μοῦ πεῖ τί ἐννοεῖ. Κι ἐκεῖνος εὐθαρσῶς μοῦ ἀπαντᾶ ὅτι ἐννοεῖ τὸ σχίσμα, τὶς σταυροφορίες, τὴν ἱερὰ ἐξέταση, τὴν οὐνιτικὴ προπαγάνδα, ἀκόμη καὶ τὴν προδοτικὴ ἀδράνεια καὶ οὐδετερότητα ποὺ ἐπέδειξε ὁ δυτικὸς χριστιανικὸς κόσμος, ἰδιαίτερα ἡ Γαλλία, στὴν καταστροφὴ τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς Σμύρνης...».

Κατόπιν αὐτῶν τί ἔχουν νὰ ἀπαντήσουν στὸν Τισερὰν καὶ τοὺς ὁμοίους του – διότι ὑπάρχουν καὶ σήμερα καὶ ἄλλοι Παπικοὶ ὁμόφρονες τοῦ ἤδη κεκοιμημένου Καρδιναλίου, ἀλλὰ δὲν ἐκφράζουν τόσο καθαρὰ τὶς θέσεις τους – ὅσοι ὁμιλοῦν περὶ «ἀδελφῆς Ἐκκλησίας» τῶν Παπικῶν; Καὶ ὅσοι σπεύδουν τόσο πρόθυμα στὶς διπλωματικὲς ἐκδηλώσεις τῶν Παπικῶν καὶ μὲ ἐλαφρὰ συνείδηση δείχνουν νὰ ἀμφισβητοῦν μὲ ὅλα αὐτὰ τὴν ἱερή μας παρακαταθήκη; Πῶς μπορεῖ νὰ συνυπάρξει ἡ ἀλήθεια μὲ τὸ σχίσμα, τὴν αἵρεση, τὶς σταυροφορίες, τὴν ἱερὰ ἐξέταση καὶ τὴ δόλια Οὐνία τοῦ Παπισμοῦ;

Δὲν εἶναι ἄραγε καιρὸς νὰ ἀναθεωρήσουμε οἱ Ὀρθόδοξοι τὴν ὅλη μας στάση ἔναντι τοῦ Παπισμοῦ;

osotir.org