Πετάει, πετάει ὁ ἐλέφας!

Λύκοι, σκύλοι, ποντικοὶ καὶ πάπιες!
Ἀκριβῶς ὅπως στὴν Φύσιν!!!

Σήμερα θὰ κάνω μίαν μεγάλη ἀναδρομή.
Θὰ γυρίσω ἀρκετὰ χρόνια πίσω, τότε ποὺ τὰ παιδιὰ τῆς φίλης μου τῆς Βασιλικῆς ἦταν μικρὰ κι ἔβλεπαν συχνὰ ταινίες παιδικὲς στὴν τηλεόρασιν. Τότε ποὺ πασχίζαμε νὰ βροῦμε λίγον χρόνο, μέσα ἀπὸ τὶς πολλὲς ὑποχρεώσεις μας, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ συζητήσουμε. Ἐκεῖνες λοιπὸν τὶς φορὲς ἄναβε καὶ ἡ τηλεόρασις!!!
Ἐγκληματικόν;
Σαφῶς! Ἀλλὰ τόσα ξέραμε καὶ τόσα κάναμε!

Μία ἀπὸ αὐτὲς λοιπὸν τὶς φορές, κι ἐν ᾦ τὸ θέμα μας ἦταν ἰδιαιτέρως σοβαρόν, τὸ βλέμμα μου πηγαινοερχόταν άφηρημένα, μία στὶς εἰκόνες τῆς τηλεοράσεως καὶ μίαν στὴν Βασιλική.
Ἡ ταινία λεγόταν «Ντᾶμπο τὸἐλεφαντάκι». Ἔξαφνα, στὴν ὀθόνη τὸἐλεφαντάκι ἄρχισε νὰ πετᾶ, τὴν ἴδιαν στιγμὴ ποὺἡ Βασιλικὴ μοῦἐξηγοῦσε κάτι ἰδιαιτέρως σημαντικό!!!
Τινάχτηκα. Ἀπὸ τὴν μία ἡ Βασιλικὴ καὶἀπὸ τὴν ἄλλην ὁ ἰπτάμενος ἐλέφας μὲ εἶχαν ἀναστατώσει.

Ἄφησα λίγον χρόνο νὰ κυλήσῃ, νὰ κλείσουμε τὸ θέμα ποὺ κουβεντιάζαμε καὶ μετὰ ξεκίνησα νὰ τῆς κάνω ἐρωτήσεις, τὶς ὁποῖες παραλλήλως ἔθετα καὶ στὸν ἑαυτό μου.
Γιατί αύτά τά παιδάκια ἔβλεπαν κάτι πού ἀκύρωνε τήν λογική τους;
Μήπως τελικῶς καί οἱ μάγισσες καί οἱ νεράιδες, μέ τίς ὁποῖες μεγαλώσαμε ἐμεῖς, δέν ἦταν μία ἀπό τά ἴδια;
Γιατί τά παιδιά θά ἀγνοήσουν μεγαλώνοντας αὐτές τίς εἰκόνες καί θά μπορέσουν νά δομήσουν μίαν λογική λογική, πρό κειμένου νά ἀποκτήσουν ὑγιή τρόπο σκέψεως;

Τέτοιου εἴδους ἦταν τὰ ἐρωτήματα.
Ἀπὸ τότε καὶ μετὰ καθόμουν πάντα δίπλα στὰ μικρὰ παιδιά, πρὸ κειμένου νὰ ἀπομυθοποιήσω αὐτὰ ποὺ ἔβλεπαν στὸ χαζοκούτι.
Ἀντιλαμβανόμουν πὼς τὸ κύριον μέλημα αὐτῶν τῶν ταινιῶν δὲν ἦταν νὰ κρατήσουν ἀθῶα τὰ παιδιὰ ἀλλὰ νὰ τοὺς ἀχρηστεύσουν τὴν λογικὴ διὰ παντός!
Τί λογική ἀναπτύσσεται σέ ἕναν ἐνήλικα ὄταν ἔχει μάθει πώς οἱ πάπιες συνομιλοῦν καί δροῦν ὥς ἄνθρωποι; Παντρεύοναι ὅπως οἱ ἄνθρωποι; Ἔχουν ἀκριβῶς τούς ἴδιους θεούς μέ τούς ἀνθρώπους;

Ποιά καθαρή κρίσις θά ἀναπτυχθῇ σέ κάποιον πού ἔχει ἀποδεκτεῖ πώς τά δελφίνια συνομιλοῦν μέ τούς ἀνθρώπους; Πώς οἱ γοργόνες τήν μία γίνονται γυναῖκες καί τήν ἄλλην ψάρια; Πώς ὁ πρίγκηπας περιμένει πάντα νά βρῇ μίαν πριγκήπισσα;

Ἕνα ψέμμα! Μία παραλογία! Μία ἀνισορροπία στὰ πάντα!
Ὅταν μάλλιστα τὸ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ πάτησε πόδι στὴν μυθολογία μας, ἐκεῖ πλέον ἔγινε τὸ ἀδιαχώρητον.
Τὶ τὸν Ὀδυσσέα εἴδαμε νὰ ἔχει ἀκυρώσει τὸν Ὅμηρο, τὶ τὸν Ἡρακλῆ νὰ συμπεριφέρεται μὲ ὁποιανδήποτε ἄλλην συμπεριφορά, πλὴν αὐτὴν ποὺ γνωρίζαμε, τὶ τὸν Ἰάσσονα νὰ ἀλλάζῃ ἐν τελῶς τὰ ὅσα γνωρίζαμε γιὰ τὴν μυθολογία μας…
Ἀλλὰ δὲν τὴν σβήσαμε τὴν ῥημάδα!
Ὥς ἀδαεῖς ἢ ἀνεύθυνοι ἢ ἁπλῶς τεμπέληδες, συνεργήσαμε! Σιωπήσαμε! Ἢ ἀκόμη χειρότερα, συνεργήσαμε!

Ἀφήσαμε τὰ παιδιά μας στὰ χέρια τῶν «εἰδικῶν» κι αὐτοὶ ἔπραξαν τὰ καλλίτερα!
Γύρω μας μία κοινωνία ἀπὸ κορίτσια ποὺ κατήντησαν νὰ ζοῦν δίπλα στὸν Μάκη, τὸν Σάκη, τὸν Μῆτσο κι ὄχι στὸν πρίγκηπα. Ἀπὸ ἀγόρια ποὺ δὲν τοὺς κάθισε καλὰ ἡ ἰπταμένη πριγκήπισσα κι ἀπὸ ἐνήλικες ποὺ δὲν χρειάζεται νὰ μάθουν τίποτα διότι τοὺς τὰ ἔμαθε ὅλα ἡ τηλεόρασις.

Αὐτό δέν βλέπουμε;
Αὐτό δέν πρέπει νά ἀλλάξουμε;
Αὐτό δέν εἶναι ὁἐχθρός μας;

Φιλονόη.