Λύτρωση, δικαίωμα ή χάρισμα;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δεν είμαι ως χαρακτήρας απόλυτος. Κάποτε συνταξίδευα στο τραίνο, με κάποιον εντελώς διαφορετικό από μένα, έναν καλόν άνθρωπο, αλλά αυστηρό. Σε όλα τα θέματα για τα οποία μιλήσαμε όσο διαρκούσε το ταξίδι, είχαμε διαφορετική άποψη. Είχα τη γνώμη και εξακολουθώ να την έχω, πως αν κάποιος είναι αυστηρός με τους άλλους, για να είναι συνεπής με τον εαυτό του, θα είναι το ίδιο ίσως και περισσότερο αυστηρός με τον εαυτό του, με τους φίλους του και με τους δικούς του.

Τί είναι αυστηρός χαρακτήρας; Πώς μπορούμε να τον διακρίνουμε; Θα φέρω μερικά παραδείγματα: Ο αυστηρός χαρακτήρας δεν καταλαβαίνει κάτι που δε φαίνεται λογικό. Στην παραβολή των εργατών του αμπελώνος π.χ., ο κύριος του αμπελώνος δίνει την ίδια αμοιβή στους εργάτες που έπιασαν δουλειά «δώδεκα παρά πέντε» με αυτούς που δούλευαν από το πρωί μέχρι το μεσημέρι. Αυτό είναι άδικο για τον αυστηρό χαρακτήρα.

«Φεγγαράκι μου λαμπρό»…

Δημήτρης Νατσιός,δάσκαλος-Κιλκίς

«Έλεγον οι Γέροντες: παιδεύσατε τα παιδία, αδελφοί, ίνα μη παιδεύσωσιν υμάς, αυτά» (Ευεργετινός)

Ήταν προαιρετικό και έγινε υποχρεωτικό. Η τσάντα στο σχολείο. Και μάλιστα για δύο, κάθε μήνα, Σαββατοκύριακα. Απορώ και εξίσταμαι!! Ποιος ο λόγος; Η τσάντα, είπαν, εφ’ όσον είναι περιουσία του γονέα, μπορεί ο μαθητής να την παίρνει στο σπίτι. Τα βιβλία όμως θα παραμείνουν στο σχολείο. Ερωτώ: Εφ’ όσον τα βιβλία διανέμονται δωρεάν στους μαθητές, δεν παραχωρεί, τρόπον τινά, το κράτος και την κυριότητα τους; Τα βιβλία στο τέλος του σχολικού έτους δεν επιστρέφονται. Το υπουργείο αδιαφορεί -προσωπικά και ο γράφων λόγω περιεχομένου- για την τύχη τους. Το Σαββατοκύριακο τι θα κάνουν τα παιδιά; Γράφουν κάτι για σύσφιγξη σχέσεων με τους γονείς τους. Μάλιστα. Είναι εμπόδιο τα σχολικά βιβλία γι’ αυτό; Είναι. Βγάλε άκρη…