Χάπι Murti-Bing. Τώρα και για συντηρητικούς

Ένα βράδυ στις αρχές Σεπτεμβρίου, το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Αμερικής, στην Ουάσιγκτον, διοργάνωσε μια συζήτηση που είχε ως θέμα “Cultural Conservatives: Two Visions Responding to the Post-Liberal Left” ("Πολιτιστικοί Συντηρητικοί: Δύο Οράματα Απαντούν στην Μετα-Λίμπεραλ Αριστερά"), σχετικά με το μέλλον του συντηρητισμού, ειδικά του κοινωνικού - θρησκευτικού συντηρητισμού στην εποχή της αυξανόμενης εκκοσμικευμένης εχθρότητας. Την συζήτηση μπορείτε να την δείτε εδώ. Η συζήτηση ήταν μεταξύ δύο διανοούμενων που θεωρούνται ότι εκπροσωπούν δύο διαφορετικές φωνές της σημερινής αμερικάνικης συντηρητικής σκηνής. Του ιρανικής καταγωγής Sohrab Ahmari, εκδότη της New York Post και του David French, δικηγόρου και αρθρογράφου του National Review.

Θα προχωράμε μαζί...

Του Factor X Jr

«Θα προχωράμε μαζί
μέσα σ’ αυτή τη ζωή,
θα προχωράμε μαζί
κι όπου μας βγάλει.
Θα προχωράμε μαζί,
κάνε κουράγιο γιατί
έχει ανηφόρα μπροστά
κι είναι μεγάλη», λέει το άσμα.

Όποιοι κι αν είμαστε

Το πάθος της έπαρσης φυτρώνει κατά κάποιο τρόπο μέσα σχεδόν σε κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό ο Κύριος από το σημείο αυτό αρχίζει τους μακαρισμούς. Ξεριζώνει από το χαρακτήρα μας την υπερηφάνεια ως άλλο πρωταρχικό κακό, με το να μας συμβουλεύει να μιμούμαστε Εκείνον, που θεληματικά πτώχευσε και ο Οποίος είναι ο αληθινά μακάριος. Έτσι θα τραβήξουμε πάνω μας την κοινωνία της μακαριότητας, αφού θα έχουμε εξομοιωθεί με το να πτωχεύσουμε θεληματικά, όσο μπορούμε κι όποιοι κι αν είμαστε. Να έχετε μέσα σας το φρόνημα εκείνο, γράφει ο Απόστολος (Φιλιπ. 2, 5 κ.ε. ) που είχε κι ο Χριστός, ο Οποίος μολονότι ήταν Θεός, δεν θεώρησε κλεμμένο αγαθό το να είναι ίσος με το Θεό αλλά άδειασε τον εαυτό του από τη θεότητα και πήρε τη μορφή του δούλου.

Όταν ο Τσίπρας φόρεσε γραβάτα.

Ποιός διαμορφώνει τη ζωή μας;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στα παλιά τα χρόνια, ο πατέρας έδινε το επάγγελμα στο γιο του. Τώρα ο πατέρας περιφρονήθηκε και ο γιος διαλέγει από μόνος του το επάγγελμά του. Άραγε διαλέγει μόνος του το επάγγελμά του ή ωθείται από άγνωστους παράγοντες;

Το περιβάλλον θέλει να μας διαμορφώσει όπως είναι αυτό. Τα ορμέμφυτα μας αναγκάζουν να αφεθούμε στη δική τους διαμόρφωση, στον τύπο ανθρώπου πειθαρχημένου σ’ αυτά. Μα εγώ αγωνίζομαι να μορφωθεί μέσα μου ο Χριστός. Η συνείδησή μου κράζει το Θεό πατέρα. Αγωνιώ όσο να μορφωθεί μέσα μου ο Χριστός. «Ότι δε εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός του Πνεύμα του υιού αυτού εις τας καρδίας υμών, κράζον. Αββά ο πατήρ. Ώστε ουκέτι ει δούλος, αλ’ υιός. Ει δε υιός και κληρονόμος Θεού δια Χριστού. Αλλά τότε μεν ουκ ειδότες Θεόν, εδουλεύσατε τοις μη φύσει θεοίς. Νυν δε γνώντες Θεόν, μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οις πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε; « (Γαλ.4.6)

Η ατομική βόμβα του Σουλτάνου ή πως ο Ερντογάν μπόρεσε και ταπείνωσε την Ευρώπη και θα αποκτήσει το πυρηνικό όπλο

Ποτέ ηγέτης, αρχηγός, σουλτάνος, πρόεδρος ή αρχηγός κράτους της Τουρκίας δεν ταπείνωσε κατά βούληση τους ηγέτες ή καλλίτερα, τους διαχειριστές των κρατών της Δυτικής Ευρώπης. Ειδικά δεδομένου ότι οι ταπείνωσεις και οι εκβιασμοί του Tayep Reçep Erdogan δημιουργούν για τη χώρα του πολύ συμφέρουσες συμφωνίες και οικονομικά μερίσματα αρκετά σημαντικά.
Μπορούμε να σκεφτούμε ό τι θέλουμε για τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, αλλά είναι σαφές ότι κατόρθωσε να προωθήσει τη χώρα του από σκοτεινό αλλά σημαντικό γεωστρατηγικό σύμμαχο της Ουάσινγκτον σε πραγματική δύναμη με δική της στρατηγική ατζέντα και ακολουθώντας μια λογική που δεν έχει καμία σχέση με εκείνη της Ατλαντικής Συμμαχίας.