Δύσκολο για την κυβέρνηση και ακόμη δυσκολότερο για τον λαό.
Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να λάβει τα μέτρα που προβλέπει το διαβόητο Μνημόνιο.
Και ο λαός πρέπει να υπομείνει τα όσα δεινά προβλέπει η «τρόικα», τα οποία θα κλονίσουν ακόμη περισσότερο το εισόδημα των εργαζομένων, θα μειώσουν την αγοραστική τους δύναμη και τελικά θα διασπάσουν την κοινωνική συνοχή.
Οι οικονομικοί μας σύμμαχοι στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη δεν έχουν λόγια για να εξάρουν το «εθνοσωτήριο» έργο της κυβέρνησης. Ακόμη και ο γερμανός υπουργός των Οικονομικών κ. Σόιμπλε δήλωσε προ ημερών ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει και θα είναι συνεπής στην εξόφληση των δανειακών της υποχρεώσεων.
Τα ίδια σχεδόν επανέλαβε και ο Επίτροπος Όλι Ρεν, αρμόδιος για τα δημοσιονομικά.
Eπαίνους για την κυβερνητική πολιτική εξέφρασε κατ’ επανάληψιν στο παρελθόν και ο πρόεδρος του Eurogroup, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Γιούνκερ. Όλοι εκφράζουν την ευαρέσκειά τους και διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η σωστή κατεύθυνση κατ’ αυτούς είναι βάθεμα του νεοφιλελευθερισμού και στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα επί εποχής του «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ και από τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου έχει γνωρίσει την πιο απαίσια μορφή του νεοφιλελευθερισμού.
Γι’ αυτό χαίρονται όλοι οι στυλοβάτες της οικονομίας της αγοράς και δίνουν συγχαρητήρια στον Γ. Παπανδρέου. Γιατί κατάφερε, χωρίς μεγάλες αντιδράσεις και αφού κατατρόμαξε τον ελληνικό λαό, να εφαρμόσει τόσο αντιλαϊκά μέτρα.
Τώρα όμως έχουμε και άλλα δύσκολα μέτρα που πρέπει να ληφθούν το φθινόπωρο, τα οποία αποτελούν προϋπόθεση για να εισπράξει η Ελλάδα την τρίτη και την τέταρτη δόση του δανείου της «τρόικας» και τα οποία προβλέπονται από το Μνημόνιο.
Τα μέτρα αυτά θα φέρουν αντιμέτωπη την κυβέρνηση με το συνδικαλιστικό κίνημα κατ’ αρχάς, που είναι από τους βασικούς παράγοντες αιχμαλωσίας της εργατικής τάξης από το ΠΑΣΟΚ. Φανταστείτε έναν πόλεμο μεταξύ της κυβέρνησης και του κομματικού μηχανισμού του κυβερνώντος κόμματος. Όμως τα μέτρα που προβλέπει το Μνημόνιο για το φθινόπωρο του 2010 πλήττουν ευθέως το εργατικό εισόδημα, καθώς θα πυροδοτήσουν αύξηση του πληθωρισμού.
Τα μέτρα αυτά είναι:
α) Η εξυγίανση των αστικών μεταφορών, με αφορμή τα υψηλά ελλείμματα του ΟΣΕ. Τα μέτρα περιλαμβάνουν για τον ΟΣΕ μείωση των αποδοχών του προσωπικού, απόλυση μεγάλου αριθμού εργαζομένων στον οργανισμό αυτόν, κατάργηση ορισμένων δρομολογίων και απομόνωση συνεπώς αυτών των περιοχών που θα παύσουν πλέον να έχουν σιδηροδρομική εξυπηρέτηση. Και τελικά αύξηση της τιμής των εισιτηρίων. Ο ΟΣΕ τελικά θα τεμαχιστεί για να καταλήξει στα χέρια ιδιωτών. Η αύξηση των εισιτηρίων θα επεκταθεί και σε όλα τα αστικά μέσα μαζικής μεταφοράς και ασφαλώς και στα υπεραστικά. Αυτό λέγεται εξυγίανση των μεταφορών. Και θα εμφανιστεί ασφαλώς ως σπουδαίο μεταρρυθμιστικό μέτρο της κυβέρνησης. Η αύξηση όμως των εισιτηρίων κατά 20% τουλάχιστον θα σημάνει και αύξηση του πληθωρισμού, αλλά και αύξηση των καθαρών κερδών των επιχειρήσεων που νέμονται τις μεταφορές. Η γερμανική εταιρεία που εκμεταλλεύεται το Μετρό και την Αττική οδό θα ικανοποιηθεί αφάνταστα. Οι εργαζόμενοι θα βάλουν πλάτη για να πλουτίσουν όσες επιχειρήσεις είχαν την ευφυΐα να προβλέψουν την επάνοδο στην εξουσία των ψευτοσοσιαλιστών. Οι αυξήσεις δεν θα περιοριστούν μόνο στις χερσαίες αστικές μεταφορές, θα επεκταθούν και στις ακτοπλοϊκές και στις αεροπορικές. Αυτά τα μέτρα είναι που θα φέρουν αντιμέτωπη την κυβέρνηση με πολλά συνδικάτα και ασφαλώς και με το σύνολο του ελληνικού λαού. Άραγε θα προκαλέσουν αύξηση των εσόδων του κράτους; Γιατί ο βασικός στόχος είναι αυτός. Ή θα οδηγήσουν σε φιάσκο, όπως η αύξηση της φορολογίας, που έφερε μείωση των δημοσίων εσόδων;
Και μετά οι σοφοί εμπειρογνώμονες της «τρόικας» θα «ανησυχούν» για την αύξηση του πληθωρισμού και τη μείωση της κατανάλωσης.
β) Το δεύτερο μέτρο που θα ακολουθήσει είναι η συγκράτηση των δαπανών των δημόσιων νοσοκομείων και γενικά των δαπανών λειτουργίας του ΕΣΥ. Είναι γεγονός ότι οι δαπάνες των νοσοκομείων έχουν τεθεί εκτός ελέγχου εδώ και αρκετά χρόνια. Το φαινόμενο δεν είναι των τελευταίων ετών και δεν μπορεί να αποδοθεί εξ ολοκλήρου στην προηγούμενη κυβέρνηση. Έχει να κάνει με την εμφάνιση δυσλειτουργιών σχεδόν από την αρχή της ίδρυσης του ΕΣΥ. Σε όλο το κύκλωμα της προσφοράς ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης του ελληνικού λαού υπάρχει εκμετάλλευση και του δημόσιου χρήματος αλλά και των ιδιωτών που καταφεύγουν σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Η υγεία έγινε εμπορεύσιμο αγαθό υψηλής κερδοσκοπίας, είτε προσφέρεται από το κράτος είτε από ιδιωτικά θεραπευτήρια και νοσοκομεία. Και είναι καιρός το κράτος να προστατεύσει τα χρήματά του, να βάλει μαχαίρι στις ασυλλόγιστες δαπάνες του ΕΣΥ, αλλά και να σταματήσει την εκμετάλλευση των ιδιωτικών νοσοκομείων σε βάρος των ασθενών. Είναι αδιανόητο να συμβαίνει τέτοια κραιπάλη στον τομέα της υγείας, που από τη φύση της αποτελεί κοινωνικό αγαθό. Και όχι εκμεταλλεύσιμο εμπορευματοποιημένο αγαθό. Το ΕΣΥ θέλει αναδιοργάνωση και σεβασμό προς το δημόσιο χρήμα. Ενώ στα ιδιωτικά νοσοκομεία απαιτείται να εφαρμοστεί αυστηρός έλεγχος στην τιμολογιακή τους πολιτική. Και καθ’ όσον αφορά το ΕΣΥ, που αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος της «τρόικας», η κυβέρνηση για να μπορέσει να πετύχει την αναδιοργάνωσή του και τον περιορισμό των δαπανών λειτουργίας του θα πρέπει να συγκρουστεί με τους συνδικαλιστές στους οποίους οφείλεται το κατάντημα του δημόσιου τομέα υγείας. Και οι συνδικαλιστές αυτοί δυστυχώς από την ίδρυση του ΕΣΥ είναι στην πλειονότητά τους και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Και εδώ διαφαίνεται η προοπτική μιας βίαιης σύγκρουσης της κυβέρνησης με τον κομματικό μηχανισμό του κυβερνώντος κόμματος. Ήδη τα ενδιαφερόμενα εργατικά συνδικάτα προειδοποίησαν ότι θα αντιδράσουν σθεναρά σε κάθε λύση που θα βλάπτει τα συμφέροντα των εργαζομένων.
γ) Ένα τρίτο αίτημα της «τρόικας», που προβλέπεται κι αυτό από το Μνημόνιο, αφορά την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι καθαρά μέτρο σαλαμοποίησης της ΔΕΗ και εισόδου του ιδιωτικού κεφαλαίου στο κύκλωμα παραγωγής και διανομής ηλεκτρικού ρεύματος. Η ΔΕΗ όπως την ξέρουμε σήμερα γρήγορα θα αποτελέσει παρελθόν. Και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη σκοπιμότητα αυτού του μέτρου για τον λαό. Απλώς κατανοούμε την ανάγκη του μεγάλου κεφαλαίου να βρει αστείρευτες πηγές κερδοφορίας. Η ΔΕΗ υπήρξε «κλέος και καύχημα» του Κωνσταντίνου Καραμανλή και των κυβερνήσεών του, καθώς κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίκτυο που κάλυψε και το μικρότερο χωριό της Ελλάδος με ηλεκτροδότηση, γεγονός που βοήθησε τα μέγιστα στην οικονομική ανάπτυξη αυτής της χώρας κατά την περίοδο διακυβέρνησης του αείμνηστου πρώην πρωθυπουργού. Τώρα η ΔΕΗ τεμαχίζεται και ο κοινωνικός της ρόλος τερματίζεται. Το συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων στη ΔΕΗ, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, προειδοποίησε για την κοινωνική σημασία που έχει η δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού τόσο για τους καταναλωτές όσο και για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Όμως οι προειδοποιήσεις αυτές έπεσαν στο κενό.
Δεν μπορούμε να εννοήσουμε τη σκοπιμότητα αυτού του μέτρου και την επιμονή της «τρόικας» για την εφαρμογή του. Το πλέον επιβαρυντικό όμως είναι ότι η κυβέρνηση δέχτηκε χωρίς αντιρρήσεις αυτό το μέτρο, που καμία δημοσιονομική σκοπιμότητα δεν εξυπηρετεί.
Και η Βουλή χωρίς αντιρρήσεις ψήφισε όλα τα μέτρα του Μνημονίου, χωρίς καν οι βουλευτές να τα διαβάσουν, ή αν τα διάβασαν χωρίς να τα καταλάβουν, και με δεκανίκια τον Καρατζαφέρη και την Μπακογιάννη.
δ) Απελευθέρωση επαγγελμάτων απαιτεί επίσης το Μνημόνιο. Όμως πολλά επαγγέλματα που συνδέονται με ύψιστα κοινωνικά αγαθά θα πρέπει να παραμείνουν κλειστά και στα χέρια μόνο εξειδικευμένων επαγγελματιών. Διαφορετικά η απελευθέρωση θα αποτελέσει κίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο. Και η κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει ιδιαίτερη σοβαρότητα στην εφαρμογή του μέτρου αυτού, για να επιλέξει τα επαγγέλματα που πρέπει να απελευθερωθούν ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του μέτρου, που είναι η καταπολέμηση της ανεργίας. Κατανοούμε πλήρως τη σκοπιμότητα αυτού του μέτρου, γιατί πολλά κλειστά επαγγέλματα καταδυναστεύουν την αγορά και τους πολίτες. Και η υπόδειξη της «τρόικας» για απελευθέρωση των επαγγελμάτων κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αν η κυβέρνηση δείξει σύνεση στην εφαρμογή του μέτρου. Πρέπει να τονίσουμε ότι εδώ θα υπάρξουν ρήξεις και σφοδρές κόντρες της κυβέρνησης με κατεστημένα συμφέροντα. Μια γεύση των δυσκολιών μάς έδωσε η πρόσφατη απόφαση της απελευθέρωσης των εμπορευματικών μεταφορών που, παρά το άδικο των ιδιοκτητών φορτηγών αυτοκινήτων, κατάφεραν να πλήξουν σοβαρά την οικονομία με την παρατεταμένη απεργία τους.
Εδώ τερματίζονται τα μέτρα που απαιτεί η «τρόικα» να ληφθούν μέσα στο φθινόπωρο του 2010 και τα οποία φυσικά δεν αφορούν τον δημοσιονομικό τομέα. Αυτά τα μέτρα θα οδηγήσουν σε ρήξεις της κυβέρνησης με τα συνδικάτα και τον λαό.
Ήδη τα συνδικάτα, και κυρίως η ΑΔΕΔΥ, προειδοποιούν για κινητοποιήσεις. Ίσως οι βολές του συνδικαλιστικού κινήματος να ριχτούν για την τιμή των όπλων! Αυτό όμως δεν ισχύει για την αγανάκτηση του λαού που θα προκληθεί από τα αποτελέσματα της εφαρμογής τους.
Βαρυχειμωνιά προβλέπεται, και δυστυχώς σύντομα.
Tου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΙΖΕΛΟΥ / Το Παρόν
http://emprosdrama.blogspot.com/2010/09/blog-post_4755.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου