Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα πολύ διδακτικό ανέκδοτο: «Το Πυθαγόρειο Θεώρημα έχει 24 λέξεις. Το Πάτερ Ημών, 59 λέξεις. Η αρχή του Αρχιμήδη για την άνωση 15 λέξεις. Οι δέκα εντολές 139 λέξεις. Η ιστορική ομιλία του Αβραάμ Λίνκολν, το 1863, στο κοιμητήριο του Γκέτισμπεργκ με θέμα τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο, 273 λέξεις. Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ 1.326 λέξεις. Το Σύνταγμα των ΗΠΑ 4.609 λέξεις. Οι κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πώληση του λάχανου... 26.911 λέξεις!» Όλοι οι αριθμοί είναι καρατσεκαρισμένοι εκτός από τον τελευταίο, ο οποίος αφορά τα λάχανα εις τας Ευρώπας. Ο συντάκτης του ανεκδότου μάλλον δεν έψαξε αρκετά τις χαοτικές σελίδες του Ευρωκοινοβουλίου, της Κομισιόν και των διάφορων παραμάγαζων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η λαχανολογία των Βρυξελλιωτών πρέπει να υπερβαίνει τις 100.000 λέξεις (αν συμπεριληφθούν στο άθροισμα τα μπρόκολα, τ' αγγούρια, τα καρότα, τα σέληνα και τα μπανανόμηλα). Είναι ευκολότερο να σκοντάψεις σε παραπεταμένες ράβδους χρυσού στην Πανεπιστημίου από το να βρεις κάτι εύληπτο και σύντομο στις χωματερές των λέξεων που αραδιάζουν οι γραβατωμένοι κομισιονάριοι στο Ίντερνετ. Απελπισία!
Πουλ-πουλ-πουλ
Η ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι κάπως έτσι: «Η οδηγία 'τάδε' του έτους 'δείνα' όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 'έτσι' από την ομάδα εργασίας 'γιουβέτσι' και σύμφωνα με το νόμο 'κοκορέτσι', στην παράγραφο 'στουπέτσι'». Μύλος! Γιατί, όμως, το κάνουν αυτό; Τι θέλουν να πετύχουν; Αφού είναι τόσο στόκοι πώς μεγαλοπιάστηκαν; Είναι δυνατόν να μας κυβερνούν τόσο βαρεμένα άτομα; Οι παραπάνω απορίες είναι αναπόφευκτες. Προκύπτουν οποτεδήποτε αποπειραθεί κάποιος να βγάλει μια άκρη σ' αυτό το αυτοκτονικό τουρλουμπούκι, που έχει τόσο μέλλον μπροστά του όσο η γαλοπούλα την προπαραμονή των Χριστουγέννων. Οι απαντήσεις είναι απλές. Η εξής μία: Το ευρωπαϊκό εποικοδόμημα έχει σχεδιαστεί με τρόπο ώστε η λειτουργία του να είναι κατανοητή μόνον από όσους εργάζονται στους γραφειοκρατικούς λαβυρίνθους του. Οι νόμοι είναι δολίως γραμμένοι με ακατάληπτο τρόπο, μ' ένα σωρό υποσημειώσεις, παραπομπές και ανθυποπαραγράφους για να βγάζουν όποτε γουστάρουν τις χώρες στη σέντρα. Τελικός στόχος της ευρωπαϊκής Βαβέλ είναι η κυριαρχία στις χώρες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις επιταγές της απόλυτης παράνοιας. Βέβαια, αυτή η εθνοσαλάτα έχει 26 σπουδαίους λόγους για να διαλυθεί. Τα 26 έθνη που δεν ξετρελαίνονται με την ιδέα να γερμανοποιηθούν (αρχικά) και να παγκοσμιοποιηθούν (τελικά).
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία 4/11/2011
http://adiavroxoi.blogspot.com/2011/11/sprechen-sie-deutsch.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου