Προσμένοντας τον Ιησού!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ανοίγοντας σήμερα το πρωί στην τύχη του Ευαγγέλιο διάβασα αυτά τα λόγια του Κυρίου, που απευθύνει στην Σαμαρείτιδα, τη στιγμή που της ζητεί να του δώσει νερό να πιεί: "Ει ήδεις την δωρεάν του Θεού, και τις εστιν ο λέγων σοι, δός πιείν, συ αν ήτησας αυτόν, και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζων."

Διαβάζοντας καθημερινά το Ευαγγέλιο αποκομίζουμε αυτά τα δύο καλά: Πρώτον θέτουμε στον εαυτό μας την καλή ερώτηση του Ευαγγελίου και δεύτερον δεχόμαστε από αυτό την καλή και δημιουργική απάντηση.

Τί σημαίνει θέτω την καλή ερώτηση στον εαυτό μου. Για μένα αυτό σημαίνει ότι χάρις στο Ευαγγέλιο αποτιμώ τα πράγματα με πνευματικά κριτήρια. Χωρίς πνευματικά κριτήρια είναι αδύνατο να κατανοήσουμε το πνεύμα του Ευαγγελίου.

Αυτός είναι ο λόγος που ολιγογράμματοι κατανοούν το πνεύμα του Ευαγγελίου, διότι έχουν πνευματικά κριτήρια και πρώτα από όλα, την ταπείνωση και την συγχώρεση, ενώ πολυμαθείς, μη διαθέτοντας πνευματικά κριτήρια, αδυνατούν να το κατανοήσουν, με όλη τη σχολαστική γραμματική τους ερμηνεία.

Το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων στο σημείο που αναφέρεται στον Απόστολο Βαρνάβα γράφει: "Και παρεκάλει (Ο Απόστολος) πάντας τη προθέσει της καρδίας προσμένειν τω Κυρίω, ότι ην ανήρ αγαθός και πλήρης πνεύματος Αγίου και πίστεως."

Προσμένουμε τον Ιησού πλήρεις πνεύματος Αγίου και πίστεως, τη προθέσει της καρδίας. Πώς μπορούμε να το νιώσουμε αυτό, αν δεν έχουμε την εμπειρία του; Είναι αυτό που σε άλλο σημείο λέει το Ευαγγέλιο, εκεί όπου είναι ο θησαυρός σας είναι και η καρδιά σας. Να προσμένουμε τον Κύριο ως το πολυτιμότερο αγαθό του κόσμου, ως τον πιο μεγάλο θησαυρό μας.

Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζουμε την δωρεά του Θεού, καθώς και ποιος είναι Αυτός που μας λέει, Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ.

moschoblog.blogspot.gr